Gepubliceerd op 21 april 2006
Met een oppervlakte van meer dan 60.000 km2 was het Aralmeer tot in de jaren '50 het vierde grootste meer ter wereld en tevens de belangrijkste visreserve van de Sovietunie. Ten gevolge van de omlegging in het begin van de jaren 60 van de twee voornaamste zijrivieren van het meer door de sovjetplanningsdeskundigen ten behoeve van de irrigatie van uitgestrekte landbouwgebieden, hoofdzakelijk met katoen, is de oppervlakte van het Aralmeer gehalveerd, het watervolume met meer dan 75% gedaald, het niveau meer dan 15 meter gezakt en het gehalte aan zouten verdrievoudigd. Dat had dramatische gevolgen voor het milieu en de economie.
Vanaf het eind van de jaren '80 is het Aralmeer in twee gesplitst: het kleine meer ("Bolshoi Aral") in het noorden en het grote meer ("Malgi Aralau") in het zuiden. In een poging deze ecologische ramp gedeeltelijk te herstellen, heeft de Wereldbank besloten om de bouw van een dam te financieren die het grote meer moet afscheiden van het minder verontreinigde en een lager zoutgehalte bevattende kleine meer. Sinds de ingebruikname van de "Kok Aral" dam afgelopen zomer heeft het kleine Aralmeer reeds meerdere miljoenen kubieke meter water en 30% van zijn oppervlakte herwonnen. Dit resultaat overstijgt de meest optimistische voorspellingen.
Beeld van het kleine Aralmeer opgenomen met het instrument MODIS (Moderate Resolution Imaging) aan boord van de satelliet Terra (NASA). Het bovenste beeld dateert van 9 april 2006, het onderste van 8 april 2005.
De beelden hierboven tonen de evolutie van het kleine Aralmeer sinds de bouw van de dam. Het bovenste beeld is van april 2006, het onderste van april 2005. De zones waar de expansie het duidelijkst is, bevinden zich in het Noord-Oosten (de uitbreiding van het water is verbonden met het hoofddeel van het kleine meer door een kanaal en, op het beeld van 2005, omringd door gronden die bleker zijn dan de omgevende gronden) alsook ter hoogte van de verbinding van het hoofddeel van het kleine meer met het westelijke deel (de spits van het schiereiland is verder van de zuidelijke oever verwijderd op het beeld van 2006). Op beide beelden kan men zien dat het westelijke deel gedeeltelijk met ijs is bedekt, alsook de zuidoostelijke rand op het beeld van 2005.
Meer info
Origineel artikel van New York Times
Aral Sea op de website van UNESCO