Het Wijnendale Bos, nabij Torhout, is een van de belangrijkste bosgebieden van West-Vlaanderen. Het beeld hier toont een stuk van het bos in het beschermd natuurgebied. Het werd opgenomen door de APEX-sensor aan boord van een vliegtuig. Deze sensor noemt men een hyperspectrale sensor omdat hij in staat is om honderden spectrale banden (golflengte-intervallen) op te slaan. Deze sensoren geven veel meer gedetailleerd informatie dan conventionele sensoren (3 tot 8 spectrale banden).
Het beeld werd gemaakt op basis van de waarden in drie specifieke golflengten, namelijk het nabije infrarood, het rood en het groen. De vegetatie wordt weergegeven in het rood en verschillende tinten rood staan voor verschillende stadia van ontwikkeling of de verschillende soorten.
Hyperspectrale beelden kunnen gebruikt worden om de boomsoort en de vitaliteit te bepalen, waardooe het beheer van bossen efficiënter kan verlopen
“
Voor het “duurzaam” beheer van een bos is het essentieel om te beschikken over informatie over de diversiteit, vitaliteit en samenstelling van boompopulatie. Deze gegevens moeten zowel betrouwbaar als op regelmatige tijdstippen beschikbaar zijn.
Tot nu toe waren veldmetingen de enige manier om gegevens te verkrijgen. Veldcampagnes zijn echter vaak erg langdurig en arbeidsintensief. Bovendien zijn sommige eigenschappen, zoals de structuur van de kruinen (bovenste laag van het bos), moeilijk te meten.
Nieuwe aardobservatietechnieken moeten het in de toekomst mogelijk maken om gemakkelijker betere gegevens te verkrijgen.
Hyperspectrale monitoring bestaat erin het licht gereflecteerd door het aardoppervlak te capteren in een zeer groot aantal opeenvolgende, smalle spectrale banden (of golflengte-intervallen) die zich bevinden in het zichtbare en infrarode deel van het elektromagnetisch spectrum. De verkregen informatie is nauwkeuriger dan die van conventionele multispectrale sensorenn laat een beter onderscheid tussen de waargenomen objecten toe. Hyperspectrale beelden maken het gemakkelijker om onderscheid te maken tussen verschillende boomsoorten in een bosbestand.
LIDAR (Light Detection And Ranging) is een actieve observatietechnologie gebaseerd op het uitzenden en terug ontvangen van een laserstraal. Aan de hand van zeer gedetailleerde afstandsmetingen maakt LIDAR het mogelijk de drie-dimensionale structuur van vegetatie te bepalen.
Door het combineren van hyperspectrale gegevens, LIDAR data en de expertise van de bosbeheerders hopen wetenschappers te komen tot een beter bosbeheer.
Wat is Duurzaam Bosbeheer?
"Het beheer en gebruik van bossen op een manier en tempo, die hun biodiversiteit, productiviteit, regeneratievermogen, vitaliteit en potentieel bestendigt om nu en in de toekomst relevante ecologische, economische en sociale functies te vervullen op lokaal, nationaal en mondiaal niveau, en waarbij geen schade toegebracht wordt aan andere ecosystemen."
(De Voedsel-en Landbouworganisatie - FAO)(The Food and Agriculture Organization - FAO- )